Afgelopen week werd ik weer herinnerd aan de kracht van subtiliteit, de kracht van kleine stapjes. Ik heb de neiging om het extreme op te zoeken om iets te leren, impact hebben of mezelf zover te krijgen te veranderen. Kleine stapjes daarentegen hebben vaak meer blijvende impact. En brengen meer gemak in jouw leven. Dit geldt special in het geval van trauma. En hebben we niet allemaal trauma in welke vorm dan ook?
We hebben vaak de neiging om de impact van kleine stapjes te onderschatten en de extremen op een voetstuk te plaatsen. Dat doen we op alle niveaus in het leven, van innerlijke overtuigingen tot ervaringen in de wereld buiten ons.
Laten we interne overtuigingen hiervoor eens als voorbeeld nemen. Het meeste wat we doen is gebaseerd op onbewuste overtuigingen. Neem de innerlijke overtuiging van ‘ik moet mezelf forceren om dingen gedaan te krijgen’. Proberen die overtuiging te veranderen naar ‘het is makkelijk voor mij om dingen gedaan te krijgen’ zal moeilijk zijn. Probeer in plaats van het jezelf ‘opleggen’ van een nieuwe overtuiging eens om ervoor te kiezen dat je ‘realiseert dat je soms dingen makkelijker gedaan kan krijgen.’. We hebben allemaal voorbeelden van momenten dat we iets gedaan kregen zonder dat we onszelf moesten forceren.
Aan bovenstaande zitten meerdere kanten. Een nieuwe overtuiging proberen aan te nemen kan voelen als ‘gewelddadig’ als je het jezelf wilt opleggen. De realisatie bewust maken is veel vriendelijker. En je blijft bij jouw waarheid want je hebt de ervaringen dat het soms wel makkelijk gaat. En je geeft jouw systeem een keuze. De volgende keer kan het in dezelfde situatie dus realiseren ‘oh soms hoef ik mezelf niet te forceren’. Als je van jezelf een nieuwe overtuiging moet gaan geloven, leven, wordt dat op zichzelf een blokkade. Als jouw systeem de keuze heeft zal het over het algemeen de keuze maken voor de optie die het vriendelijkst voor jou is. En dus volgen dat het ook makkelijker kan.
Als het leven zwaar of moeilijk voelt, dan voelt plezier en geluk creëren ver weg of wellicht zelfs onmogelijk. Als mensen me vragen ‘wat mij gelukkig maakt’ heb ik de neiging te bevriezen. In plaats daarvan, als ik mezelf afvraag ‘wat zou me meer gemak brengen op dit moment’ geeft me dat veel meer ruimte voor opties. Wat zou er gebeuren als we dat ons vaker af zouden vragen, wat ons een beetje meer gemak zou brengen op dit moment? Grote stappen zijn vaak te veel, kleine stapjes zijn bijna altijd mogelijk. En als je die kleine stapjes bewust zet, bouw je het vertrouwen op dat er veel meer mogelijk is.
Op zoek naar het volgende hoogtepunt of ervaring blijft daar vaak ook. Als je die ervaring hebt gehad, is die niet blijvend omdat jouw systeem daar niet klaar voor is. Je moet dus opnieuw weer op zoek gaan naar die ervaring. En opnieuw door de blokkades, angsten en andere obstakels gaan en jezelf weer bevestigen dat die hoogtepunten niet blijven. De hoogtepunten zijn wel goed om je het gevoel te geven dat het mogelijk is, ze geven je een beeld en een gevoel hoe het kan zijn en geven het gevoel dat je op de goede weg bent. Maar ze kunnen ook voorkomen dat je echt aandacht geeft aan de dagelijkse issues die jouw verandering of groei blokkeren.
Het helpt om aandacht te besteden aan de kleine veranderingen en deze te waarderen. Je kan jezelf veroordelen dat wat je doet nog steeds niet goed genoeg is. En daarmee de kleine veranderingen de grond intrappen. Of bewustworden dat je al een beetje meer ruimte en gemak heb of een beetje meer plezier. Dat geeft je energie, veiligheid en vertrouwen om de volgende keer nog een stapje te zetten. Zo bouw je een solide basis voor groei.
Note to self: Ik merk dat ik hier heel enthousiast van word en heel veel verschillende dingen rond dit onderwerp wil vertellen. Dit thema kan op zoveel verschillende manieren spelen. Maar het wordt daardoor wel onoverzichtelijker om te lezen en het op je in te laten werken. Het waarderen van de impact van kleine beetjes informatie en je daartoe beperken kan ook voor perfectionisten wonderen verrichten 😉
.
